Bijennest verwijderen: voorkom overlast en steken

De ontwikkeling van de bij

Als een eitje gelegd is, groeit dat in 3 dagen uit tot een larve. Larven verpoppen zich na 6 dagen. Het duurt 7 dagen voor uit de pop een koningin groeit, 12 dagen voor een werkbij en 24 dagen voor een dar. Dankzij de grote hoeveelheid eitjes die de koningin legt, kan een volk dat in de winter uit 5.000 – 10.000 bijen bestaat, in de zomer uitgroeien tot wel 40.000 – 80.000!

Daarbij is de temperatuur in het nest of in de bijenkast belangrijk. In de lente en zomer is het daarbinnen 35 graden. Een deel van de werksters zorgt voor ventilatie; ze zitten stil maar slaan met hun vleugels waardoor een luchtstroom op gang komt die zuurstofrijke en droge lucht de kast in brengt. Als het toch te warm wordt, halen de bijen water en laten dat in de kast verdampen voor een verkoelend effect.

In de winter zijn er geen larven en poppen (broed) meer. Dan kruipen de bijen tegen elkaar aan, met de koningin in het midden. Zij wordt gevoerd. De bijen aan de buitenkant koelen af, en kruipen dan naar binnen: zou houdt de tros zichzelf warm.

Vijanden van de honingbij

Bijen hebben 1 grote vijand: de wasmot. Dit vlindertje legt eitjes in het nest, op niet bezette raten. De larven die uitkomen vreten zich een weg door het nest en richten grote verwoestingen aan.

Ook spinnen zijn een natuurlijke vijand van de bij. Vooral op de heide verdwijnen veel bijen in hun webben.

In de winter hebben bijen last van muizen en van mezen. Muizen dringen de kast of het nest binnen en voeden zich met de honing. Mezen pikken ‘s winters bijen bij de uitvliegopening weg, en houden het volk uit de winterrust.

Wespen en hoornaars proberen ook de honing te stelen. De Aziatische hoornaar gaat zelfs nog verder: die bijt de kop van de bij af om zo haar honingblaas te legen. De Europese honingbij kan zich daar niet tegen verdedigen.

Bijenhouden

Al sinds mensenheugenis houden mensen bijen. Ze vangen een zwerm en geven die onderkomen. Vroeger in een korf van wilgentenen, stro of klei, en sinds de 19^e eeuw in een houten bijenkast. De bijen worden ingezet om bomen en planten te bestuiven: met de haartjes in hun vacht nemen ze stuifmeel mee van bloem naar bloem terwijl ze op zoek zijn naar nectar.

De imker hangt in de bijenkast houten raamwerkjes, waarop de bijen makkelijk hun raten kunnen bouwen. Een raat bestaat uit honderden, exact gelijke zeshoekige kamertjes. In deze cellen legt de koningin haar eitjes, en er wordt stuifmeel en honing opgeslagen. Leeggekomen cellen worden door de werksters schoongemaakt, en kunnen worden hergebruikt.

Bijen maken honing uit de nectar die ze van bloemen meenemen. De nectar slaan ze op in hun honingblaas en daarmee vliegen ze naar de kast. Ze deponeren de nectar in de cellen, waar die door de huisbijen wordt bewerkt en ingedikt. Voor 1 cel zijn ongeveer 25 vluchten nodig. Als het suikergehalte meer dan 80% is, wordt de cel afgesloten met een wasdekseltje.

Een bijenvolk kan per jaar 30 kilo honing produceren. De imker oogst een deel van de honing: de rest laat hij in het nest als voedsel en verwarming voor het volk. Propolis kan ook worden geoogst: het goedje uit knoppen en sappen van planten en bomen waarmee de bijen hun nest afdichten. Propolis is bekend om zijn bacterie- en schimmeldodende werking.

Afgeschreven honingraten worden gesmolten en gebruikt als was voor kaarsen en voor boenwas.